The Speed Project is geen doorsnee race. Het is 436 kilometer rauw terrein van de ijle lucht in de Franse Alpen tot de zilte bries van de Middellandse Zee. Geen uitgepijld parcours. Geen officiële ruststops. Slechts één regel: samen de finish halen.
Dit jaar namen de Pace Cowboys, een running crew uit Amsterdam, de uitdaging aan. Acht lopers, twee support crews en 436 kilometer pure koppigheid. Met niets anders dan strategie, doorzettingsvermogen en STOX compressie trotseerden ze hitte, steile klimmen en slaapgebrek die elke stap dubbel zo zwaar maakt.
De race sloeg meteen hard toe: “Na de eerste tien kilometer kon de fiets niet meer mee op de steile trail. Wan heeft hem nog over een hek gegooid, maar daarna moest ik alleen verder. Het was stikdonker, met schapen en drie grote honden op het pad, en mijn hoofdlamp viel bijna uit. Ik ben minstens vijf keer verkeerd gelopen en heb uiteindelijk zeventien kilometer achter elkaar gerend, terwijl we normaal elke kilometer wisselen,” vertelt teamcaptain Gijs van Willigen.
Maar het ging niet alleen om de fysieke strijd. “Wat mij weer raakte is hoe emotioneel ‘gewoon’ rennen kan zijn. Het grootste deel van het team heeft onderweg gehuild. Bij een zonsopgang na een slapeloze nacht, bij het besef dat de finish dichtbij was, of omdat we samen streden terwijl we geld inzamelden voor een goed doel dat een teamgenoot nauw aan het hart ligt,” zegt Gijs.
Dat is The Speed Project. Meedogenloos. Soms gevaarlijk. Maar ook teamwork, veerkracht en momenten van rauwe schoonheid die je nooit meer vergeet.
De Pace Cowboys finishten als 11e overall. Bewijs dat performance nooit toeval is. Het is voorbereiding, mindset en gear dat net zo hard werkt als jij.